Vijfde dag Poëzieweek
1 februari 2021
Nog een paar dagen Poëzieweek. Dit is de vijfde dag. Het corona-gerelateerde thema dit jaar is ‘Samen’. Lees hier alles over de poëzieweek.
Hoewel ik geen poëzie-veellezer ben, hou ik wel van goede gedichten, om even bij stil te staan. Tijdens de poëzieweek zal ik er elke dag één delen. Een toevallige keuze, omdat het gaat om gedichten uit de bundels die ik thuis heb staan. Een persoonlijke keuze dus ook.
Vandaag een stukje Hans Andreus (1926-1977). Andreus was een Nederlandse schrijver die tot de groep van de eigenzinnige ‘Vijftigers’ gerekend wordt, net als Claus, Snoek, Boon, Lucebert, Campert, Kouwenaar…
Het gedicht komt uit het minibundeltje ‘Poeziemaestro’, dat de NMBS uitgaf naar aanleiding van de Gedichtendag 2013. De gedichten werden door het Poëziecentrum geselecteerd. ‘Cage’ van Hans Andreus kwam uit ‘Verzamelde gedichten’, in 1995 door Bert Bakker uitgegeven.
Het bevalt me, omdat stilte me ook bevalt. Zoals Hans Andreus het zegt, hoeft ‘stilte’ niet per se ‘afwezigheid van alle geluid’ te betekenen. Niemand houdt het lang uit in een volledig geluidsdichte kamer. ‘Stilte’ betekent afwezigheid van kunstmatig of menselijk geluid. Tijdens een boswandeling moet je niet praten. Je hoort vogels, de wind, het ritselen van de bladeren. Dat is voldoende. En ook dat is stilte.
Het beeld is 'Solo for Piano' van John Cage en komt uit http/cageconcert.org/performing-the-concert/solo-for-piano/Solo for Piano.
Cage
De componist Cage zegt:
stilte bestaat niet
want je hoort altijd
het ruisen van je eigen bloed.
Maar als ik nu altijd
de stilte hoor
van o.m.
het ruisen van mijn eigen bloed,
wat dan, Cage?